(...) Bir kez değil,on, on beş, yirmi kez şu konuşma başlangıcına tanık oldum oyundan çıkarken: "Peki ama neden Kel Kantocu? Oyunda yanılmıyorsam bir kantocu filan yoktu,değil mi, hayatım? -En azından ben görmedim.Üstelik kelmiş! Oyunda kel biri de yoktu!... Ya itfaiyeciye ne demeli? İtfaiyecinin ne işi vardı ki oyunda? Bizim gibi insanlarla alay etmeye mi kalkışıyor bunlar?"
.
.
Absürd tiyatronun en güzel örneği insanlar hep alıştıkları şeyleri görmek isterler. Onlara farklı ve aykırı bir tiyatroyu gösterime sunduğunda eleştirirler.