Merhaba arkadaşlar. Tutunamayanlar'ı en son beş sene önce okumuştum. O zamanlar bitirmekte zorlanmıştım ama ona rağmen yine de çok beğenmiştim. Şimdi ikinci kez okudum ve ikinci okumamda su gibi aktığını söyleyebilirim. Türk edebiyatının ilk postmodern romanı Tutunamayanlar. 1970 TRT roman ödülü almasına rağmen yayınlandıktan sonra pek ilgi görmemiş. Hatta Oğuz Atay ikinci baskısını görmeden vefat etmiş. Çoğu okurun yarıda bırakıp, sabredip sonunu getirenlerinse vazgeçilmezi haline gelen bir eser. Benim hayatımda da özel bir yere sahip. Ben de iz bırakan bir sürü kitap var ama Tutunamayanlar'ın yeri çok başka... Kitabın karakterleri Oğuz Atay ve en yakın arkadaşları. Bilhassa kitabın ana karakterleri Oğuz Atay'ın hayata tutunamayıp intihar eden yakın arkadaşı Ural yani kitaptaki ismiyle Selim. İkinci ana karakter Oğuz Atay'ın hayatından izler taşıyan Turgut Özben. Konu olarak; Turgut, yakın arkadaşı Selim'in intihar ettiği haberini alır ve sonradan bu intihar sebebinin peşine düşer ve Selim'in hayatını araştırmaya başlar. Bu araştırmada aslında Selim'i kendisine benzettiği için, bu sefer kendisiyle iç hesaplaşmalar başlar. Ve kendsinin de bir tutunamayan olduğunu düşünür. Hatta bu hesaplaşmada Turgut'un iç sesi Olric ortaya çıkar. Oğuz Atay ironi ile mizahı harmanlamış, yer yer eğlenceli yer yer de insana sancı çektiren, buhrana sürükleyen bir eser çıkarmış ortaya. "Hayatım, hayatımın romanıdır" diyor. Tutunamayanlar, hayat karşısında hayal kırıklığına uğramış insanların, yerleşmiş kalıplara uymayı reddederken, hayatın içerisinde de kendisine yer edinemeyen, başkaları tarafından biçilen rollere teslim olmayan, bunlara baş kaldıranların romanı... Bitirdiğinizde anlıyorsunuz ki kitap ruhunuza işlemiş, derinden etkilemiş, ve en iyiler arasında yerini almış bile...

TutunamayanlarOğuz Atay · İletişim Yayınları · 202062,1bin okunma

·

52 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Leylihan İnel