Dille savaşmak Cumhuriyet ideolojisinin yaptığı gibi gölgelerle savaşmaya benzer. Dil ve aslında halk sonunda sizi komik duruma düşürüp gönlü neyi istiyorsa onu alır. Ötesini bir çöp torbasına koyup yanıbaşınıza bırakıverir. Dayatılan sözcükleri kabullenmemek halkın direnme sanatıdır.
Sayfa 24Kitabı okudu
·
26 görüntüleme
Bugün halkın kullandığı, benimsediği bazı kelimeleri "uydurukça" diye bırakıp, yerine onun muadili Arapça ve Farsça kelimeler arayan kafa yapısına söylüyor. Bu da dille savaşmaktır. Kemalist devrim de bir zamanlar bu çabanın bir benzerini sergilemişti. Nitekim her iki kutuptan da böyle kişilerin halkın her kesimine hitap edemediği görülüyor. Kitaplarla işi olmayan -ki halkın ekserisini oluşturur- insanlar bunları ciddiye almazlar mesela. Çünkü onların dilini aşağılıyordurlar, neden ciddiye alsınlar? Kim kendi dilinin aşağılanmasını ister?
Kelime çirkin, itici değilse kullanılır. Hele dilin kurallarına uygun olarak uydurulmuşsa tadından yenmez. Uydurma olan, ama hiç garipsemeden kullandığımız kelimeler var. Bunlara ancak arkaik dilcilerin garezi olabilir. "Sözcük" böyledir. Uydurma mıdır? Evet. Ama "kelime"yi -hâşâ- hor görmeden bu kelimeyi kullanmanın çarelerini aramakta ne zarar vardır? Kelimeyi ulvî meselelerimizde özellikle kullanmaya dikkat ederiz. Diğer mevzularda sözcük demenin mahzuru nedir?
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.