Güray Süngü son dönem kendisiyle şahsen de tanışma imkanım olan ve sohbetini yüz yüze dinlediğim çağdaş yazarlarımızdan. You tube'ta söyleşileri de var. Konuşma uslubunu, heyacanını, samimiyetini kendisini dinleyenlere aktarabilen nadir yazarlardan. Konuşma üslubundan etkilenerek okuduğum kitapları da beni hiç şaşırtmadı. Aynı heyecanı, samimiyeti kitaplarında da yaşadım.Anlatım dili gayet açık, insanı boğmayan, kimi zaman gülümseten kimi zaman hüzünlendiren bir biçimde. Bu yüzden hissettiklerini okuyucuya aktaran nadir yazarlardan ve bence sonraki yıllarda değeri daha da anlaşılacak bir yazar. Gelelim "Kış Bahceşi"ne !.. Kış bahçesi adeta iki kitabın birlestirilmiş hali gibi. Kitap boyunca farklı böümlerde anlatılan Harun ve Aziz Çalışkan'ın karşılaşmasını bekledim hep. Ve hic karşılaşmadan hikayelerinin son bulması beni üzdü diyebilirim :) Aziz Çalışkan yazmayı bırakmış bir yazar ve sanki adeta içimizden biri gibi. Bazen " modern insan " kalıbına girmeyi eleştiren bazen geleneksel olan. Ama tam da bir yazar gibi kafası karışık, bazen tembelliği, hiçbir şey yapmama isteği üst seviyede olabilen bir insan. Sevdiği kadın tarafından terkedilmişliği yüzünden hayata hoyratça bakan Aziz. Ismi ve soy ismiyle zıt karakterde bir kahraman. Harun ise ölümü çok basit ve ani yaşamı ise bi o kadar hüzünlü geçen yaşlandığında sorgulaamlar yapan, radikal kararlar veren ve bunu uygulayan Harun. Yaşanan her şeyin temelinde sevgisizlik olduğunu gördüm. Çocukluğunda aşık olduğu Hülya'yla evlenmiş olsaydı mutlu bir yaşlılık geçirir miydi acaba, diye düşünmeden edemiyor insan.Harun'da beni üzen nokta ise karar verebilmek için neden ömrünün son zamanlarına kadar beklediği. Ya da hepimizin yaptığı bu değil mi gerceklerin farkına hayatın sonuna varırken farketmek. Bir ömrü heba etmek geri dönülmez bir yaşamı hevan etmek...

Kış BahçesiGüray Süngü · İz Yayıncılık · 2018642 okunma

·

33 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.