Kitapları hızlı bir şekilde okuduğum bir dönemde,hoşuma gideceğini düşündüğüm başka kitapları sipariş ederken bu kitabı da ekleyiverdim hakkında pek bilgi sahibi olmadan. Kitap benim içimde korkunç bir yalnızlık duygusuyla yavanlık hisleri uyandırdı. Ülgen'in hayatta hiçbir şey için tam anlamıyla çabalamayan,her şeyin kolayına kaçmaya çalışan bir karakter olduğunu düşündüm.(Kendisi memur ve yükselme sınavları için konu çalışmak yerine soru ezberlemeye çalışıyor ve bunun gibi pek çok örneği kendi de anlatıyor kitapta.) Nihat var bir de.Nihat'ın yaşadığı bohem bunalımlar. Her iki karakterin de hayatından geçmiş bir Necla var ki ikisini de hayatında adeta bir figüran gibi kullanmış geçmiş. Eğer Ülgene veya Nihata bir şey deme şansım olsa,yapmayacaklarını bildiğim halde "Sevilmediğinizi hissettiğiniz yerde durup değerinizi alçaltmayın." demek isterdim. Bence her iki karakter de Necla'ya Necla ötesi bir anlam yükleyip hayatlarının tekdüzeliğinden ve bohem veya sıradan mutsuzluklarından bir aşka kapılarak kurtulmayı tercih ediyorlar.Yani Necla'nın Necla olmasına gerek yok.Kendilerini örseleyecek herhangi bir başka Fatma'ya da Gizem'e de aynısını yapacaklardı. İçimizdeki bohem varoluş bunalımlarından kendimize özgü hayat amaçları ve anlamları bulup kurtulabilir veya en azından azaltabiliriz.Eğer benim gibi düşünüyorsanız bu kitap sizi açmaz. Yok hayatta bir yere gelememenin,mutsuzluğun sebebini makus talihe yükleyip sigara dumanı eşliğinde hayatın anlamsız olduğu boşluğundaysanız sevebilirsiniz. Ki o zaman da size Victor Frankl'ın İnsanın Anlam Arayışı'nı öneririmTıpkı Nihat ve Ülgen'e de önermek isteyeceğim gibi. Akıcı kitap bir günde bitiyor.

AtanamayanlarBaşar Öztürk · Okuyan Us Yayınları · 201443 okunma

·

209 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.