BABAMIN GÖZYAŞLARI
Kitabın bana gelişi ile başlamazsam olmaz. Bir mesaj aldım. "Sana gönderdiğim kitabı okuyup alıntılayıp inceleme yazarsın umarım. Yazarı 1K dan, destek verelim " gibi cümlelerdi. Sitedeki pek çoğunuz kadar yoğun kitap okuyamıyorum. Annemin ve babamın sağlık problemleri çok üstüste geldi. Önce siteden sonra ortak tanıdıklarımız aracılığı ile dostluğumun pekiştiği bu güzel insanı kıramazdım. Kitap geldiğinde gerçekten şaşırdım. Kırmızı kalemle altı çizili cümleler yabancı değildi ama her cümle resimle desteklenmişti. Soru işaretleri vardı bazı yerlerde, yazarına sorulacak notları, antitez olacak birkaç cümle. Çok beğendim. Heyecanlandım. Nasıl bir okuma ile her cümlesi sindirilerek okunmuştu bu kitap? Kitabı okumadan bu okunma şekline hayran kaldım.
Sonra adı ilgimi çekti. BABAlar kız çocuklarının çok şeyidir. Hele de babanız uzun süredir hastaysa daha bir hassas oluyorsunuz bu konuda. Kitap yazarın öykü ve deneme çalışmalarından oluşmuş. Belli ki ilk kitabıydı. İçinden geldiği gibi yazılan, paylaşılan, hayata dair yaşanmışlıklarla pekiştirilen bir kitaptı. Öfke, kızgınlık, isyan, sorgulama, kendini ve hayatı çözmek adına pek çok duygu vardı. Sert bir anlatımı, keskin çizgileri vardı yazarın.
"Sizin, adaletsiz ve haksız insan ilişkileriniz batsın!" deniyordu bir yerlerinde. Bu cümle bana kitabın özeti gibi geldi. Her şey bu ilişkilerin dengesizliğinden böyleydi sanki. Çok sevmeler, çok kızmalar, çok özlemeler, çok istemeler, çok inanmalar, çok çok çok çoklar üstüneydi her şey kitapta. Belki daha ortaların, ılımlıların, kırmayanların, anlamaya çalışanların insanı olduğum için, özellikle kadınlar, aşk, tutku bölümleri bana ağır geldi. Bir kadının ruhunu onarmak, bedenini ve kalbini iyileştirmekle ilgili bir erkek gözüyle yazılmış satırlar benim için bir erkeğin kendini çok fazla görmesiydi. İlişkilerdeki adalet ve haksızlık işte bu cümlelerdeydi bence. Bırakın karşı cinse başka herhangi birinin iyi niyet ve merhametine kendini bırakmak olmamalıydı hayatta. Bunlar beni zorladı. Kitaptaki o kadınlarla empati kuramadım o yüzden bu satırlarda. Adam hep verici olmuş, sonunda nankörlük görmüş sonuçlu hikayeler bana " haksız ve adaletsiz" geldi.
En güzeli de bizden önceki neslin BABAlarımızın o olgun, anlayışlı, çalışkan, üreten, bilen, hisseden hikayeleri geldi. Onlarla kaybolup gidiyormuş bu hisler gibi hissettim. Bir de o Ali Baba, beni benden aldı. Babamı gördüm, amcamı gördüm, dayımı gördüm, dedelerimi gördüm ama bizim neslimizden birini göremedim Ali Baba da. Onlar hızla azalıyorlar. Bizler beğendiğimiz kadınları bir saatlik duygulara, arkadaşlıkları menfaatlere, komşulukları statülerimize tercih ettiğimiz sürece o Ali Babaları hiç göremeyeceğiz etrafımızda. Yine geldik bakın
"Sizin, adaletsiz ve haksız insan ilişkileriniz batsın!" cümlesine. Hepimiz birer Ali Baba olmaya çalışarak başlayabiliriz. Çok çalışarak, kalp kırmarak, insan severek.
Kitabın yolu açık, okuru bol olsun. Yazarın kalemine sağlık.
Güzel yürek sen de, bana hep böyle kitaplar göndermeyi sürdür olur mu? İnsanlarla ilgili umudumsun. Sevgilerimle.
