Daha otuz beşimize basmadan her şeyin bittiğini , işin tamam olduğunu ;aşkın arzunun, ümit ve ihtirasın artık bir daha uyanmamak üzere sönüp gittiğini kendi kendimize itiraf etmek ; Kendi kendimize ,bütün mutluluk ve başarı kapılarının kapandığını söylemek ve gelip, burada bir ağaç gibi yavaş yavaş kurumaya mahkum olmak. Böyle mi olacaktı ? Böyle mi sanmıştım ? Lakin işte böyle oldu ve böyle olması lazımdı.
Sayfa 17Kitabı okuyor
·
14 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.