Benim herkesle kavgam bitti.Hayal kurarken bile haddimi biliyorum artık.Hatta öyle realist biriyim ki hayaller bile gerçeklerden ibaret.Kimsenin ve hiçbir şeyin eksikliğini hissetmiyorum,kendini bulmak böyle bir şeymiş.Bu zamana kadar yaşadığım her şeyi göğsümde bir çiçek gibi değil de sırtımda hep bir yük olarak taşıdım.Benden daha fazla umut dolu biri hiç görmedim hayatımda.Yaptığım her şeyin altında umut gizliydi.Bu umut hayatımda öyle bir hâl aldı ki herkesin yerine daha çok çabaladım.Hayatımda hiç bilmediğim bir duygu belirdi bir gün içimde,gariptir zirvesinde yaşadım.Psikolojik baskıyı,şiddeti,kötü sözleri ve saygısızlığı sevgi olarak gördüğümden diretmişliğim çoktur.Evvelden öyle öğretmişlerdi,şimdi birinde nefret sezsem şahlanırım,çünkü kötü duygularla varlığımın onaylandığını hissederim.Baba yadigarı..Ortam yoktur benim,grilerde de oyalanmam.Taktikselliğe hiç gelemem,çünkü cesurum, kaybetme korkum yok.Buz gibisin,kötü bakıyorsun derler bir de bana.E tabii onca badireden sonra o bakışlar,buz gibi donuk haller kalıcı hasar olarak kaldı da neden oldu diye anlatamıyorum mizaca vuruyorum konuyu.Adam beni mi dinleyecek 40 saat? :D Meyveli yoğurdumu kaşıklıyorum şu an düşündüm de hahahas bu güne kadar gamsız,umursamaz bir yapım olmasına rağmen insanlara çok naif davranıp karşılığında sürekli şiddetvari tavırlar almışım.O yüzden bir dönüm noktam oldu benim.Hastanede kolumda serumlar takılı iken söz verdiğim gün.Dün gibi hatırlıyorum.İnsanların etlerini paramparça edip kanlarını yudumlamak istiyorum ama içim yine de soğumayacak keşke yine de bu yetkiyi bir gün edinebilsem..Laf değil gerçekten.. Gözümde koskocaman bir öfke var başka hiçbir şey göremezsiniz.Önceden net bir şekilde hüzün görülürdü oysa ki.Korkunç bir saygı duyuyorum Hitler'e mesela.Elimde kontrolsüz bir güç var ama imkanlara sahip değilim.Seksin tanımını bile zevk değil de acının zevk vereceği yönünde değiştirdim.Tenime başka bir ten değdi,saatlerce kustum,insana dair her şey midemi bulandırıyor.Gayet mutlu bir insanım, çünkü acımasızlık mutluluk getiriyor.Bazen ağlıyorum ama acıdan değil çünkü hiç acı hissetmiyorum öfkeliyim ve bu öfke hiçbir zaman son bulmayacak.İçimde katlanılmaz bir hırs var.Bu öfke ve hırs beni zevkten dört köşe yaparken istediğim her şeyi almaya çalıştığım bu yolda da biraz yıpratıyor.Ahh yüreği soğuyanın savaşı biter demişler, insanlardan medet umma devrim kapanalı oldu bayağı.Zevk alıyor,yoluma bakıyorum.Umma ki küsmeyesin Dia:D Benim insanlarla savaşım sona erdi evet ama dünya ile biraz karışığız.Bana işaretler yollamaya ve delirtmeye devam ediyor kendisi çünkü hahahah neyse halledeceğiz, halledeceğiz..İlham perimin karnı acıktı da görüşürüz sonra ummmah