Bir insanın yalnızlığı üzerine söylenecek o kadar söz vardır ki !
O kadar büyüktür ki yalnızlık. O kadar kalabalıktır ki. Dünyayı
dolduran canlılardan uzak bir hayat yaşamak ya da binlerce bedenin
arasmda olup hiçbirini dinlemeden ilerlemek. Hepsi de,
yalnızlığın türleridir. Hapishanelerdeki tek kişilik hücreler bazılarını
delirtip kendi isimlerini bile unuttururken, bazılarını da Tanrı'ya
dönüştürür... Ama ne olursa olsun, önemli olan tek şey piş-
manlıktan arınmaktır. Kendini yalnızlık okyanusuna can simidi
olmadan, boğulmak üzere bırakmış bir insan, içindeki dibe sü-
rüklenirken devirdiği her metrede sonsuz huzuru hissetmeye
başlamışken, eğer tek bir salise pişmanlık duyarsa yalnızlığından,
tek bir salise tereddüt ederse tercihinden, işte o an kişinin
felaketi başlar. Panik acıyı getirir. Bir kuş gibi suyun içinde süzü-
len vücudu çirkinleşir, gerilir, kıvrılır, kontrolsüzce kasılır. Ve tercih
ettiği yalnızlığın içinde kaybolmaktan korkan insanın en bü-
yük acısı olan deliliğin başladığı noktadır.
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.