Derin bir nefes alıp, tepeye tırmanmaya başladı. Orası hala aydınlıktı. Tepeye vardığında şapkayı gördü. Yanında reis iki eli böğründe, kahkahalarıyla gülerek oturuyordu. Pahom yeniden rüyasını hatırlayıp feryat etti. Bacaklarında derman kalmamıştı, yere düştü ve elleriyle şapkaya uzandı. Şef, ''Ah, ne de şanslı biri!'' dedi. ''Ne çok toprağı oldu.''
Pahom'un hizmetkarı gelip onu kaldırmaya çalıştı. Ağzından kan sızdığını gördü. Pahom ölmüştü! Başkurtlar adama acıdılar ve üzüntülerini gösterdiler.
Pahom'un hizmetkarı küreği aldı ve Pahom'un sığacağı genişlikte çukur kazıp onu gömdü. İki metrelik bir toprak parçası Pahom'a yetip artmıştı bile.
Sayfa 48 - Karbon Kitaplar - Temmuz 2016 1. Basım - Çeviren: Demet Yiğitbaş
·
38 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.