Ezilenlerin Zaferi
Muhammed savaştan sonra üzüntüyle olduğu kadar gururla da alanı dolaşırken adamlarına, "Kureyşliler burada sizin önünüze en sevdikleri kanlarını ve canlarını attılar, " dedi. Mekke'nin seçkinlerinin arasından seçilmiş olanlar, dışlanmış ve azat edilmişlerden (kendi eski köleleri) oluşan bir ayaktakımı grubu sandıkları insanlarla savaşmış ve kaybetmişti. Bedir'de olanlar kendi hayat düzenleri içinde olamaz, imkânsızdı. Onların doğal dünya düzeni tepetaklak olmuştu.
··
1.156 görüntüleme
Ebu Cehil'in de bulunduğu kırk dört Mekkeli ölmüştü. Bunu, Ebu Cehil'in bir zamanlar yüzüne tokat attığı, eskiden çobanlık yapan genç bir muhacir üstlendi. "Ona kılıcımı salladım ayağıyla bacağının yarısını götürdü, " demişti çoban. "Tanrım, uçtuğunda sanki hurma şarabı presinden hurmanın çekirdeği fırlar gibi uçtu. " Ve Ebu Cehil'in ölürken söylediklerini duyma mutluluğuna erişmişti; "Büyük mertebeye eriştin küçük çoban. " Ebu Cehil bu sözleri gerçekten söylemiş olsun ya da olmasın, hikâye Mekkeliler için yenilginin utancını mükemmel olarak ifade ediyor.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.