Bir çocuk sadece uslu olduğunda mı sevilmeli? Yaramazlık yapan çocuk dayakla mı terbiye edilmeli? Bu soruların acımasızca cevabını veren satırlar... Zeze'nin sevgisizliğinin dışarıya yaramazlıklarıyla çıktığını gördüm. Ne zaman ki sevgisizliğini dindirecek bir nesne veya bir kişi buluyor; o zaman yaramazlıkları son buluyor gibi geldi bana. İhtiyacı olan tek şey sevgiydi... İyi kalbi, hayal dünyası, keşfetme arzusu, yaramazlıkları ''Her çocuk özeldir'' filmindeki Ishaan'ı aklıma getirdi zaman zaman. Eğer bu filmi izleyip sevdiyseniz muhtemelen bu kitabı da seveceksiniz. Çocukların iç dünyasını ancak onların bakış açısıyla anlayabilirizi bir de Zeze'den dinleyin, anlayın derim :)
