Bundan yirmi bin yıl önce, bu son primatların hâlâ göçerkonar konumdaki en gelişmişleri, iklimi artik özellikle kucak açıcı olan Ortadoğu'ya yerleşirler. Burada, doğal haldeki saklanabilir nevalelerden (yün, buğday, arpa, nohut, mercimek) ve yakalanabilir hayvanlardan (köpek, koyun, domuz, sığır, at) bol miktarda bulurlar. O zaman bazı topluluklar, ilk taş evleri inşa ettikleri yerlerde oldukça uzun süreler için kalırlar. Kutsal, burada da onlara eşlik eder; bazı tanrılar belli bir toprağın efendileri haline gelir.
On beş bin yıl önce, bu Mezopotamya insanlar, hâlâ göçerkonar olsalar da kuyular kazarlar, henüz evcilleştiremedikleri vahşi hayvan sürülerini kontrol ederler: Çocuklarına giderek daha fazla önem atfederler ve tanrıların ifadesi olan doğayı biraz düzene sokarlar.
On bin yıl önce, insanın kendisinden daha hızlı bir hayvanı avlamak için icat ettiği iki devrimci aygıt, ilk kez onun kendi gücünü çoğaltmasına imkân verir: ilk kaldıraç olan fırlatıcı ve ilk motor olan yay.
Aynı dönemde, Mezopotamya'da, insanlar eylem ile sonuçlarını birbirinden daha iyi ayırmaya başlarlar; toprakları sulamayı, tutsak ettikleri hayvanları kendileri için üretmeyi, tahılları yeniden kullanmayı, yedekleri ambarlarda biriktirmeyi öğrenirler.
··
378 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.