Birinin sizden gidişinin sizi üzme sebebi, sizin kendinizi yüce görmenizden gelmektedir, sıradanlığı kabul edersek; herkes terkedilebilir, belli başlı yer ve zamanın içinde.
Bir başkasında bizi mutlu edecek bir yön bulursak, onu anca öyle severiz. Onu sevmedeki amaç ise onda sana iyi gelen özelliklerin olmasıdır. Bu da senin onu değil de kendini sevdiğini gösterir. Aksi sana iyi gelmezse sevmezsin.
Hayat sıkıcı deyip, kendimizi avuturduk anca.
Oysa gerçek olan ruhumuzun ve hislerimizin yalnız olmasıydı. Ve kişi gerçeğiyle yüzleşmek istemediğinden der: hayat sıkıcı.