Ucube bedenden bir gölge yayılır, çünkü beni kendi kendime, engellinin aniden gerçeğe dönüştürdüğü fantezinin psişik
mekânına gönderir.21 Bedenin çok sayıdaki imgesinin ötesinde
-bunlar aynı zamanda bireysel duyguları, travma yaratan deneyim leri22 ifade etme yoludur- kimi algılar bu yaşantıları anıştırır ve kendilik imgesinin mahrem alanına ait olan şeyleri ortaya
çıkartırlar. Bu bakımdan ucube ve fiziksel sakatlık görüntüsünden, kendi kaygılarımızı uzaklaştırmak için kaçmaya yelteniriz.
Söz konusu olan, başkasını, değersizleşmiş bir insanlık yansıması olarak reddetme isteğinin ötesinde, onda gördüğüm kendi
değersizleşmiş imgemi, ucubeliğin bana tuttuğu deforme eden
aynada yüzleştiğim bu şekilsiz ikizi de reddetmektir.