Çookk uzun zamandır okumak istediğim bir yazardı Japon yazar Murakami.Genelde kitap eleştirilerinden çok etkilendiğimi söyleyemem ama;okuduğum eleştirilerde kitaplarını ya göğe çıkarma ya tümden dibe batırma,ya yazarı çok sevme ya tereddütsüz nefret etme uçlarını görünce,uçların kalemini tanımak istedim. Murakami hakkında söylenenlerin hangi ucundayım bilmiyorum ama,üslubunu çok sevdim.Konu aslında beni cezbeden türdendi,okurken de hiç sıkılmadım,hatta bitmesin istedim evet.Ama son sayfayı kapattığımda,tümü paslaşmalarla bitirilmiş golsüz bir maçın heyecanlı seyircisi gibi hissettim kendimi.Hatta orta sahanın dışına hiç çıkılmamış bir maçın.Karakterler çok iyi,kalem çok iyi,hikaye çok iyi;bir sürü cevapsız soruyla kalakalmak ve eee sonra bakışıyla son sayfayı kapatmak kötü bir histi. Kısaca konudan bahsetmem gerekirse;37 yaşında bir erkek olan Hacime'nin 12 yaşından sonraki 25 yıldaki yolunu,iz sürmelerini,izini kaybettiği anları ve tüm sorgulamalarını anlatıyor hayatına dair.Genç bir adamın geçmişteki ukdeleri,keşkeleri,yara aldığı ve yaraladığı seçimleri yine kendi gözünden sorgulanıyor.Aşkın;erdemini hayatı düzene sokmaktan mı,yoksa doğrudan hayatı alabora eden aşktan mı aldığı üzerine bolca kafa yoruluyor.Ki bence cevabı çok net. Murakami okumaya devam eder miyim?Evet. "Senin içinde büyüdüğün çimento artık sertleşti.Bu nedenle şu anki sen,başka biri olamazsın..." (Sınırın Güneyinde Güneşin Batısında/sf:18)

Sınırın Güneyinde, Güneşin BatısındaHaruki Murakami · Doğan Kitap · 20124,302 okunma

·

5 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

niluferinkitapligi