İlk Spartathlon yarışımda 200. km'ye gelirken bir zombiden farksızdım ve tek yapmak istedigim yolun kenarına uzanıp saatlerce yatmaktı. O anda, "Şu yoldaki arabalardan biri çarpsa, ciddi şekilde değil ama yarışı koşturamayacak kadar çarpsa hiç de fena olmaz." diye düşündüğümü iyi hatırlıyorum.
Sayfa 232Kitabı okudu
·
19 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.