Spoiler İçerir Öncelikle söylemeliyim ki okuduğum hiçbir kitapta bu kadar güldüğümü hatırlamıyorum. Ancak bu gülmeler "Ağlanacak hâlimize gülüyoruz." sözüyle eş değer nitelikte. Bu komedi eserinde rastlantılar rastlantıları, cimrilikler cimrilikleri kovalıyor... Karakter kadromuz ve olaylar: Harpagon: Kendileri Elise ile Cleante'in babasıdır. Ve kitaba ismini veren işte bu adamdır. 60 yaşlarındadır. İnsanlıktan nasibini almamış biri varsa o da Senyör Harpagon'dur; fanilerin en acımasızı, en katısı ve de en eli sıkısıdır. Hiçbir hizmet ona kesenin ağzını açtıramaz. Lafa gelince takdir, tebrik, teşekkür istediğin kadar, pek de güzel gönül alır ama para dedin mi akan sular durur. Lütufları, iltifatları hep sade suya çene çorbası, vermekten öyle tiksinir ki selamı bile vermez, ancak alır. Cleante: Sevgili Harpagon'un şanssız evladı. Bir gıdım olsun babasına benzemez. Kasabada annesiyle kıt kanaat geçinen dünyalar güzeli Mariane'e aşıktır. Tabii Mariane de ona. Elise: Harpagon'un kızıdır ve Valere'e aşıktır. Valere: Varlıklı bir aileye mensup, soylu bir kişi olup babasını bulmak için çıktığı yolculukta Paris'e uğrar ve Elise'ı gördüğü an tutulur. Zavallıcık, Harpagon'un kızını almak hiç de kolay olmayacaktır. Mariane: Cleante'e aşıktır. Ama Harpagon bu kızcağızı kendine nikahlamak ister. Cleante, babasının bu arzunu duyunca ömründen ömür gider ve bir plan kurar. Anselme: Şehrin soylularındandır. Elise'ın müstakbel eşi olacakken işler grift bir hâle gelir... Frosine: Çöpçatan kadındır. Simon Efendi: Tefecidir. Harpagon ile Cleante, birbirlerinden habersiz bu adamla iş tutarlar. Sonra foyaları ortaya çıkar. Jacques Efendi: Harpagon'un aşçısı ve arabacısı. Son olayların karmaşıklaşmasında bu uşağın payı büyüktür. Valere'e büyük kin besler. La Fleche: Cleante'in uşağıdır. Cleante'nin maddi işlerini kolaylaştırmak için Harpagon'un kendi elleriyle bahçeye gömdüğü hazinesini çalar. Tabii bunun üzerine Harpagon çığlığı basar ve soluğu komiserin huzurunda alır. Piyesin son sayfalarında Valere ile Mariane, Anselme'nin çocukları çıkar. Bu hadiseler silsilesi âdeta cümbür cemaat okurun hafızasına üşüşür. Komik tabiri kitabı tanımlarken eksik kalır zannedersem, trajikomik desem daha makbul geçer. Tiyatro eseri okumayalı baya bir vakit geçmişti. Azıcık da olsa adepte olmakta zorlandım. Fakat bu, kitabın güzelliğinden eksiltmez. Sevgili Moliere, bu eğlenceli eseri bizlere sunduğunuz için sağ olun, var olun. Tüm eleştirilere rağmen ben çokça beğendiğimi söylemek isterim. Daimi destekçinizim beyefendi. Aşkla, sevgiyle ve cömertlikle kalın, esenlikler dilerim :)