Fyodor Dostoyevski'den okuduğum ilk romanın kendisinin yazdığı ilk roman olduğunu öğrendiğim zaman nasıl bir şaşkınlık ve tuhaf bir mutluluk yaşadım sizlere tarif edemem.
Suç ve Ceza'ya başlamadan önce birkaç kısa romanını okuyup diline alışmak istediğim için ilk önce
İnsancıklar'ı okumayı görev bilmiştim kendime.
Roman çok naif bir dille yazılmış. İlk sayfalarından itibaren Makar'ın Varenka'ya seslenişleri, hitapları o kadar içinizi ısıtıyor ki kendinizi gerçek sevginin bir misafiri gibi hissediyorsunuz İnsancıklar'ı okurken.
İnsancıklar, Varvara Alekseyevna ve Makar Devuşkin arasındaki mektuplaşmalardan oluşuyor. Birden olayların içinde buluyorsunuz kendinizi. Yoksulluğu, fedakarlıkları, tarafların aralarındaki yaş farkından dolayı kabullenmekten kaçındıkları aşkı "dostça bir sevgi" olarak adlandırışlarını fark ediyorsunuz okurken. Sonunun kavuşmaktan çok uzak olan bir bitişle yüreğinizi incittiğini de söylemeliyim. Makar'ın son mektubunun son oluşunu kabullenemeyişi, bocalayışları hala aklımdan çıkmıyor. İnsan üzerinde derin etkiler bırakan bir roman. Okumanızı tavsiye ederim.
İnsancıklarFyodor Dostoyevski · Can Yayınları · 202362,3bin okunma
·
169 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.
