Zamanın çok ilerisini konuşan Homeros'un Van Gogh'u sevmesi
(Temmuz ayı öykü etkinliği)
#129670058
"Talihsiz ölümlülere tanrılar şu kaderi dokudu:
Yaşayacak insanlar acı içinde."
Olağanüstü bir sabaha uyanmıştı evren. Gökyüzü kayırırcasına saklamıştı bulut perdelerinin arkasına güneşi. Sevimsiz, ciddiyetsiz insanları umursamadan gün, tüm iyi niyetiyle kaldırımlara seriliyordu. Yazgı
··
1.462 görüntüleme
İnsanlık gün geçtikçe irtifa kaybediyordu. 'İnsanoğlu daha ne kadar alçalabilir ki' diye aklından geçirdi utanç. Bağımsızlığını ilan ettiği günden beri hiç kimseyi yerin dibine batırmaya gücü yetmiyordu. Aslında hiç imza atmak istememişti o bağımsızlık yazılı kağıt parçasına. Ama insanoğlunun istedikten sonra zorla ya da aldatarak yapamadığı hiçbir şey yoktu. Onu tek bir inanç ayakta tutuyordu artık; 'birgün bir ah yükselerek gökkubbeyi delecek ve onları layık oldukları yere, yerin dibine gömecekti.' İnsanoğlu bu yere mezar adını vermişti.
Her biri kitap olabilecek cümlelerinden ötürü tebrik ederim kardeşim okuma yaşını geçip yazma yaşından gün almışsın. Hadi artık 👏🏻
Ohohohov :) çok iyi çok. Senin de doluluk oranın, kendini her anlamda geliştirmek adına çaban mutluluk verici dostum. Hoşuma gitti yazdığın paragraf.
Teşekkür ederim, yorumun için. 👌
İnsanlığı yeren yazıları seviyorum. Pandoranın açtığı kutudan türlü kötülükler dünyaya saçıldı, geriye tek umut kaldı. Tanrılar, umudu da illetlerin arasına katarak onun asıl yüzünü gösterdi. İnsanı en büyük kötülükten korudu: bir şeylerin değişeceğine olan inanç.
Zihnine sağlık :)
Umut hakkında geçen yorumlaşmıştık, hatırladım. Umut ve inanç. Esaslı iki sığınak:)
Bu arada yorum yapmadım ama buradan belirtmek isterim, senin yazın da enfesti, hem yorumun hem o güzel için müteşekkirim.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.