"Senin düşünemeyeceğin kadar yalnızdım ben. Yük ağırdı. Sokağımın insanları kayboluyorlardı . Gözleri , büyüklenmiş gibi maddeye dikilmiş , geçip gidiyorlardı önümden. Bir kuş sesinin , bir asma yaprağının , dur gitme bana bak haykırışını duymuyorlardı. Gönülleri ve gözleri güzelliklerden kopuyordu. Gerçek ihtiyaçların ötesindeki şeylere gidiyorlardı koşarak.
Sayfa 33Kitabı okudu
··
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.