Gelecek her kitabını heyecanla okuyacağım genç bir yazar Éduoard Louis. Buna kesin olarak karar verdim Eddy’nin Sonu’nu da okuduktan sonra. Babamı Kim Öldürdü’den daha duygusal ve kişisel olmasıyla dikkatimi çekti bu kitap. Hem yazarın iyi kalemi hem Ayberk Erkay’ın nefis çevirisiyle, anlattıklarının yoğunluğuna rağmen, bir çırpıda kolayca ama büyük zevkle okudum. Édouard Louis adını üstüne basa basa söyleyeceğim bir yazar benim için. Bunun ilk nedeni ismiyle olan anıları. Değişikliğe gitmeden önce ismiyle o kadar çok dalga geçilmiş ki seçtiği, benimsediği bu isim onun için çok değerli olsa gerek. İkinci neden ise Babamı Kim Öldürdü’de isimleri vurgulamaya verdiği önemden kaynaklanıyor. Édouard Louis bana isim vermeden bir şeyler anlatmanın çok önemli şeylerin atlanmasına neden olduğunu öğretmiş bir yazar. Kendisine bu gibi birçok şeyden dolayı gerçekten değer veriyor, hatta kendimi ilginç bir şekilde ona yakın hissediyorum. Sosyoekonomik olarak düşük bir Fransız kasabasından huzurumuza getirdiği hikayeler ne kadar da tanıdık, aradaki uzaklığa rağmen öteki olmak ne kadar aynı. Irkçılık, homofobi, akran zorbalığı, şiddet... Bunlar matruşka bebekleri gibi, biri mutlaka diğerini içerir. Kitabın bana en çok dokunan noktalarından biri Louis’e aylarca cinsel, fiziksel ve psikolojik şiddet uygulamış olan insanların tiyatrosundan sonra onu alkışlamalarıyken diğeri ise kurtuluşunu tiyatro okulunda ararken ‘ibne’ sıfatının yakasını orada da bırakmayışı oldu. Benliğinin doğal olarak peşini bırakmayışı ancak bunun yarattığı sorunları da yanında getirişi. Bunun yarattığı sıkışmışlık ve sıkıntılar. Okuması bile zorken yaşaması gerçekten acı verici olsa gerek. Édouard Louis’in kendini bulmasına, tüm bu acıyı sanata aktarmasına çok seviniyorum. Ne yazık ki öteki olan birçok insan onun kadar güçlü olamıyor. Güçlü olamayanlara sevgiyle... Yorumlanacak pek çok şeyi var, hatta birçok cümlesi birçok açıdan tek tek ele alınabilir bir otobiyografi ancak benim kalemim anlatmaya ancak bu kadar yetiyor. Yalnızca şunları söyleyerek yazımı sonlandırmak istiyorum: benlikleri yüzünden acı çeken insanların acı çekme sebepleri olmamak için özellikle cinsiyet kimliği gibi konuları iyi öğrenmek, doğru bildiğimiz yanlışları düzeltmek hepimizin sorumluluğu. Oralarda bir yerlerde acı çeken bir çocuk/genç varsa bu acıyı sonlandırmak zorundayız. Eddy’nin Sonu bizim deneyimlerimize, ülkemize çok yakın bir kitap. Bizim yapımız için Suriyeli mülteciler, kadınlar, ekonomik durumu iyi olmayanlar, farklı din ve mezheplere sahip olanlar, Kürtler ve LGBTİ+ bireyler üzerinden düşünülerek okunabilir bir kitap. Bu gruplar üzerindeki ayrımcılığa dair bize iyi bir farkındalık kazandırması ve iyi bir gelişime neden olması dileğiyle.

Eddy’nin SonuÉdouard Louis · Can Yayınları · 2021413 okunma

·

254 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Buket