Yedi kez ruhumu kınadım:
İlki; yükseklere ulaşmada zayıflık gösterdiğini gördüğüm zaman.
İkincisi; dosdoğru gidenlerin önünde sekmeye başladığını gördüğüm zaman.
Üçüncüsü; kolayla zor olan arasında seçenek sunulduğu zaman kolayı yeğlediğinde.
Dördüncüsü; Bir suç işlediği, sonra da başkalarının buna benzer suçları onu teselli ettiğinde.
Beşincisi; Kendi zayıflığına tahammül ettiği, üstelik bu tahammülü güçlü oluşuna bağladığında.
Altıncısı; Bir yüzün çirkinliğini hor görüp aslında onun kendi maskelerinden biri olduğunu
fark edemediğinde.
Yedincisi; Bir övgü şarkısı söyleyip de bunu bir erdem sandığında…
Halil Cibran
Sayfa 64
·
56 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.