Yolculuk sözcüğü ne tuhaf çekicilik, ne büyüleyici hava saçar! Yolculuk da başlı başına hani ne büyüdür! Açık hava, güz yaprakları,keskin hava... insan kürküne iyice sarınır, kalpağını kulaklarına kadar çeker, arabanın bir köşesine büzülür. İçinize işleyen titreme tatlı bir ılıklığa dönüşür hemen.Atlar uçar gider dört nala... Rahat bir uyku basar sizi, gözkapakları kapanır,arabacının türküsü, tekerleklerin gürültüsü,atların soluması düşteymiş gibi duyulur; yanındakinin omzuna yaslanıp çoktan uyur gider insan.
Sayfa 232Kitabı yarım bıraktı
·
39 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.