Ancak kolunun altından dürtükleyip yaptığı işe engel olduklarında şaka artık hiç çekilmez hale gelirse, “Rahat bırakın, niye üzüyorsunuz beni?” derdi. Sözlerinde ve bu sözlerin söylendiği ses tonunda bir gariplik olurdu. Bu ses tonunda insafa çağıran öyle bir şey vardı ki…
Sayfa 12 - Can Yayınları
·
27 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.