Son günlerde sıkça ağzımıza dolanan o meşhur ''Çocuk susar, sen susma.'' deyişine ithaf ile bir başlangıç yapmak istiyorum. Sevgili Nihan Kaya'nın belirttiği gibi, herhangi birisine birey olarak koşulsuz şartsız gösterdiğimiz kabulü ve ilgiyi çocuğa da doğduğu aile içinde gösterirsek eğer, aslında susanın çocuk olmadığını ancak duymanın biz olduğumuz anlamamız kolaylaşır. Evet, çocuk susmaz. Konuşur. Fırsat verildiğinde kendisini ifade etmenin bir yolunu bulmak, yetişkinlere kıyasla çocuk için çok kolaydır. Asıl hata, saygı adı altında itaat etmeyi öğrettikten sonra, çocuğun başı belaya girdiğinde kendi hakkını savunmasını beklememizdedir. Sahiden ironik bir paradoks. Bu aklıma gelen ilk örnek oldu, aile kurumunun çocuğa olan hatalı yaklaşımları çeşitli örnekler ile kitapta anılıyor. Sanırım tam puan verdiğim nadir kitaplardan oldu. Devamını hevesle okuyacağım, sevgiler...

İyi Aile YokturNihan Kaya · İthaki Yayınları · 20186bin okunma

·

824 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.