Abbas Kiyarüstemi'nin Redingot yayınlarından bir kitabı çıktı yakında. Rastladınız mı bilmiyorum. Orada bir İran masalından söz ediyor. Bir adam var. Vahşi bir aslanla karşılaşıyor. Aslan parçalayacak. Adam arkasını dönüp kaçmaya başlıyor; aslan arkasında. Bir uçurumun başına geliyor. Aşağıya atlasa parçalanacak. Arkada aslan var. Atlıyor. Orada dal var. Dala tutunuyor. Oh diyor, kurtuldum. Yukarıda aslan bekliyor. Bir çıksın da yukarı, parçalayayım onu diye. Bir bakıyor iki tane kemirgen ağacın kökünü kemiriyor. Birazdan dal kopacak. Akıbet denilen şey kaçınılmaz. Aşağıya düşüp parçalanacak. Aslana bakıyor, aşağıya bakıyor. Tutunduğu dalın birazcık kenarında bir çift çilek görüyor. Dağ çileği açmış, meyve veriyor. Uzanıyor koparıyor ve yiyor. Hayat denilen mefhum herhalde aslan tarafından parçalanacağı endişesiyle, aşağıya düşüp parçalanacağı kaygısı arasında debelenirken yamaçtaki meyve vermiş çileği koparıp yemekten başka bir şey değil aslında.
··
189 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.