Dostoyevski’nin bu romanının başkahramanı Golyadkin kendisinden başka herkesin ahlaksız olduğunu; arkasından iş çevirdiğini düşünen ama kimsenin yüzüne karşı bu duygularını söyleyemeyen bir pısırıktı. Asıl kendisi amirlerine iyi görünmek için elinden geleni yapıyor; başkalarının arkasından iş çevirmeye çalışıyordu. Nihayet zayıf karakterli dokuzuncu dereceden bir memur, Golyadkin’in tıpkısı, ikinci bir Golyadkin giriyordu hayatına. Bu ikinci Golyadkin aslında esas Golyadkin’in olmak isteyip de olamadığı girişken ve kendine güvenen Golyadkin’di sanki.
