Sana yazdığım son aşk mektubudur bu. Daha önce yazdığım her şeyle beraber yavaş yavaş yok olmanın eşiğine geldim. İnsan, sevdiği kadar var olabiliyormuş. Bana olan sevginin tükenmesiyle bitişim bir oldu. Yeryüzünde gitmek kadar kolay ve bencilce başka hiçbir eylem yoktur. Giden kendisi dışındaki her şeyi kalana bırakır. Bunca zaman bunları taşımanın verdiği yorgunluğu asla bilmeyeceksin. Çünkü sen en çok sevilmeyi biliyordun, sevme konusunda da usta olsan da sevilmeyi her şeyden çok iyi biliyordun. Tükendim işte, dağılan parçalarım bir ben etmiyor. Ne kadar uğraşsam da gidişinin enkazında sağ çıkamadım. Kulaklarım sesini duymak istiyor, gözlerim seni görmek istiyor, ellerim ellerinde varlık görmek istiyor, kelimelerim kelimelerinle dans etmek istiyor ama yoksun işte. Her yaşanmışlık yıkılmaz bir kale gibi zihnimdeyken sen bir toz tanesi kadar bile yoksun. Her an aklımın her köşesinde asırlık bir yürüyüşe çıkıyorsun ama bedenin buna eşlik etmiyor. Şiirim benden kaçıyor, aynalarda yüzüme denk gelemiyorum. Eksiğim işte hem de hiç olmadığım kadar. Bugün beni terk ettiğin yaşıma gireceksin. Sana yine şiirlerle, çiçeklerle, çikolatayla gelmek isterdim. Ama sen olmayınca hiçbir şeyim yok. Ne kendime ne de bir başkasına verecek hiçbir şeyim yok. Bugün doğum günün Can Öz’üm bugün yeryüzündeki en kutsal gün bugün hasretinin en çekilmez olduğu gün bugün deli bir bekleyişinin karşılık bulamadığı gün. Bugün sensizlik cehenneminde yanışımın 700. günü. Yoruldum uzat ellerini, hiçbir şeyim her şeyin olsun. İyi ki doğdun, iyi ki varsın cümlelerini sana en çok sarf eden benden başkası olmasın. Gel kadın, soluğum beni terk etmeden gel artık. İyi ki doğdun hayatımdaki en anlamlı güzellik🍀
https://1000kitap.com/Burcuuss