Yaşam kimi zaman adaletsizdi. Acısını çektiğim güven eksikliğini çocukluğum açıklıyordu kuşkusu. Bunun sorumlusu ben değildim ama sonuçlarına ben maruz kalıyordum. Sanki bu durumun kendisi yetmezmiş gibi hayat bir de sapıkları başıma topluyor, parmakla gösterilen kurban ben olurken, bir kez daha beni cezalandırıyordu. Hayat, aa çekenleri esirgemez. Bir sille de o vurur.
Sayfa 174Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.