Metamorfaza inanmayan bir adamdı. Ta ki, bir sabah uyandığında, derisinin ağaç kabuğuna dönüşmüş olduğunu görünceye kadar. Attığı çığlıklar ne kadar yanıldığını doğrular gibiydi. Karısı adı ve soyadının başharflerini gövdesine kazanmayı bitirdiğinde, artık bir ağaca dönüşmek üzereydi.
-
Bir tepeciğe dönüştü, küçük hayvanlar içinde oyuklar açabilsin ve uzun kış boyunca kemiklerini kemirebilsin diye.
-
O ki başkalarını zerre kadar umursamamıştı, bir eve dönüştü, artık insanlara -onların sevinçlerine, üzüntülerine- hiçbir zaman sırt çeviremesin diye.
-
O ki yaşamında bir kez bile hiçbir şey karşısında duygulanmamıştı, bir tarlaya dönüştü, tırmık yüreğini paralayabilsin diye.
-
Yağmura dönüştü, kaskatı katiyeti yavaş yavaş aşınıp çözülsün diye.
-
Bir nehre dönüştü kayalara çarpıp parçalansın, kırılıp kıvrılsın ve azaplar içinde sonsuza dek hep böyle sürüp gitsin diye.
-
Bir hayvana dönüştü, sonunda insanların nasıl davrandığını anlayabilsin diye.
-
Bir tabancaya dönüştü, bir gün soğuk ağzını onun -yok ettiği kadının- ağzında, umarsızlığa kapılarak kendini vuran kadının ağzında duyumsayabilsin diye.
-
O ki çocuklardan her zaman nefret etmişti, bir eve dönüştü, bir gün çocuklar içeri girip evi ateşe verebilsinler diye.
-
O ki onca kadının kalbini kırmış, bir gönül avcısıydı, bir döşeğe dönüştü, geceler boyunca bir kadının altında dindirilmez bir tutkuyla yanıp tutuşarak yatsın diye.
-
Bir taşa dönüştü (yüreği dışında her yeri), sessizce acı çeksin diye.
-
Toprağa dönüştü, kendini gömebilsin diye, sonra da yağmura dönüştü, ağlayabilsin diye; başka kim gözyaşı dökerdi ki onun için?
-
Bir kitaba dönüştü, içinde yitip gitsin diye.
Sayfa 34Kitabı okudu
·
295 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.