“Hayata, onu bütün ayrıntılarına kadar kafamda yaşatarak atıldım ve tıpkı önceden okunmuş bir kitabın kötü bir taklidini okur gibi bunaldım, tiksinti duydum.” diyerek özetliyor romanın kahramanı “Peçorin” yada yazarı Lermantov hayatla olan ilişkisini…! Aynı Dostoyevski de olduğu gibi Lermantov da kendi hayatındaki çelişkileri ve anlamsızlıkları sürgünde gezdiği Kafkas coğrafyasının tabiatının ve insanlarını tasvir ettiği gezi anıları ile harmanlayarak harikulade bir eser yazmış! Öyle bir karakter yaratmışki yeri geliyor nefret ediyor yeri geliyor seviyorsunuz; kahramanımızın kadınlarla, insanlarla bazen kendisiyle bile aldırmaksızın, acımaksızın anlamsız ve sonuçsuz ilişkiler kurup herkesi hayalkırıklığına ve acıya, üzüntüye sevk ettiğini görüyoruz. Bunlara belki de kahramanımızın yada yazarın hayatında yaşadığı travmaların neden olduğu düşünülebilir. Zamanımızın kahramanı yaşamın ruhunda oluşturduğu acıları, kara delikleri hayatla, ölümle, aşkla, kaderle kibirlice ve bencilce alay ederek yaşamdan (daha doğrusu diğer insanlardan) intikam alarak hatta böyle yaparak mutlu olamayacağını bilerek içindeki zehiri akıtmaya ve özgürleşmeye çalışmasını anlatıyor. Nasıl ki Karamazov Kardeşlerde Dostoyevski’nin kötü babasının ruhunu buluyorsak burda da öksüz ve yetim bırakılmış zengin ve eğitimli bir Rus gencin şeytani ruh girdaplarını bulacaksınız. Bir ressam gözünden Kafkasya doğasının muhteşem tasvirleri ile felsefi açmazlar, çelişkiler ve sorgulamaları açısından herkes okumalı… Hangimiz kahraman olmak istemez ama kendi gururumuz ve güvenimiz başkasının gözyaşıyla ve yokoluşuyla olmamalı?

Zamanımızın Bir KahramanıMihail Yuryeviç Lermontov · Can Yayınları · 20204,420 okunma

·

263 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.