"...Davaya inanmıyorsun sen, ama adan belki de en son ayrılacak olan sensin yine. Seni anlamıyorum."
"Ben de kendimi anlamıyorum zaten. Davaya inanıyorum, ama insanlara inanıyorum."
"Ne demek istiyorsun?"
"Bilmiyorum. Onların insan olduklarına, hayvan oluklarına inanıyorum sanırım. Belki de bir köpek kulübesi görsem; içinde aç, hasta ve pis köpekler bulsam ve yardım edebilsem onlara da ederdim diyorum. Onların öyle olmaları kendi suçları değil. Bu köpeklerin hırsları yok, o yüzden öyleler diyemez kimse. Kemiklerini biriktiriyorlar. Köpekler hep böyledirler, diyemezsin. Onları izlemeye, beslemeye çalışırsın, işte ben de böyleyim diyorum. İnsanlara yardım edebilme becerim var, yardıma ihtiyacı olan birini görünce bunu kullanıyorum işte. Bu konuda fazla yormam kafamı. Bir ressam bir tuval görse ve boyası da varsa hemen bir resim yapmak ister, bunu neden istediğini düşünmez bile."
Epub
·
32 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.