Məncə, fikirsiz yaşayanlar xoşbəxtdirlər, onlar öz kuklası ilə əylənən, onu geyindirib-soyunduran və anasının pirojna qoyub bağladığı şkafın ətrafında gəzinən, əli şirniyə çatanda isə onu ağzına basaraq: «Yenə!» deyə bağıran uşaqlar kimidirlər. Xoşbəxt məxluqdurlar! Bir də o adamlar xoşbəxtdirlər ki, özlərinin heç bir əhəmiyyəti olmayan məşğələlərinə, hətta öz xırda ehtiraslarına təmtəraqlı adlar verib, bunları bəşər övladına, onun xeyri və tərəqqisi naminə böyük bir qəhrəmanlıq kimi təqdim edirlər.
·
89 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.