İnsanı insan tamamlar, kusurunu yanlışını doğruyu insan gösterir, yaşatır. Eskiden insanlar insanları severdi, sohbet ederdi, dostluk arkadaşlık edinirdi. Şuan bakıyorum da; hiçte cesaretli, insancıl degiliz, sürekli kaçıyoruz. Kendi içlerimizde herkesin ayrı bir dunyası var, ve herkes orada yaşıyor, bedenlerimiz bu gerçek dünyada ancak hayatı kendi içimizdeki dünyada yaşıyoruz, bu çok acı ve hiç doğru değil..