Nerde okuduğumu şimdi ansıyamıyorum, büyük tiyatrocu Stanislavski anılarında Tolstoy'la ilk karşılaşmasını anlatır. Stanislavski o zaman dünyada pek ünlü olan bir oyunu sahneye koymaktaymış. Arkadaşlarıyla lokantaya gitmişler. Yemek yerlerken Tolstoy lokantadan içeri girince Stanislavski pek sevinmiş. Tolstoy'un büyük ününün dünyayı sardığı ve sarstığı sıralar... Hemen yanına gidip kendisini tanıttıktan sonra Tolstoy'u masalarına çağırmış. Tolstoy da adını duyduğu Stanislavski'nin masasına gelmiş. Yemek sırasında Tolstoy,
Stanislavski'ye o sıra neler yaptığını sormuş. Stanislavski de sahneye koymakta olduğu oyunun adını söylemiş. Öyle tanınmış bir oyun ki yalnız yazarlar, sanatçılar değil, her aydın o oyunu biliyor. Diyelim, günümüzde Beckett'in Godot'yu Beklerken adlı oyunu gibi bir oyun... Tolstoy, “Yaa, hiç duymadım o oyunu...” demiş. Bu olayı anlattıktan sonra Stanislavski aşağıyukarı şöyle diyor: “Bu kadar büyük bir cehaleti, ancak Tolstoy kadar büyük bir insan hiç sıkılmadan itiraf edebilir.”
Öyledir, insanlar kendileri için çok ayıp sayılabilecek bilgisizliklerini, eylem ve edimlerini bile açıklayabilecek yere yükselebilirler. Ayıp bile onlar için ayıp olmaktan, utanılacak bişey olmaktan çıkar.
Sayfa 106 - Nesin Y.Kitabı okudu
·
155 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.