İnsanın uygun yer ve zeminde öfkesini ifade edebilmesi kendisini rahatlatır. Kişi kimseyi incitmeden, duvara konuşarak ya da yazıya dökerek, bu negatif enerjiyi bilinç altı baskısından kurtarabilir. Öfke olumsuz bir materyaldir; ancak bir apsenin boşalması gibi onu boşaltabilmek çok önemlidir. Bazı kişiler öfkelenir, sonra da küserler. Bu durum kronik stres oluşturur. Aynı evde yaşadıkları hâlde birbirlerine küs olan kimseler vardır. Oysaki mutsuz bir ortamda iki sene yaşayan kişinin vücut hücreleri hızla yaşlanıp yıpranır. Kronik stres, vücudu yıpratan baş etkendir ve insana yapılabilecek en büyük kötülüktür. O sebeple öfkelenince onu bastırmak yerine eyleme dönüştürmelidir. İnsanın kendini sakinleştirmeyi başarması idealdir, ama kolay da değildir. Ortam değiştirmek ve zaman tanımak bunu kolaylaştırır.
Insan neye kızdığını, sakinleştikten sonra düşünmelidir. Öfkenin en büyük ilâcı, öfkelendiği sorunu ertelemek ve daha salim bir kafayla konuya çözüm aramaktır. Aslında olumsuz duyguların arka plânını öğrendiğinde, kişi bunlara ihtiyacı olduğunu görür ve "Niye kızdım bu adamın şu hareketine?" sorusunun ardında çiğnenen ilkesini bulursa, kendinde büyük bir keşif yapmış olur. Çiğnenen ilkeyi bulmak kaydıyla, zayıf olan ve geliştirilmesi gereken yönünü keşfedecektir.
Prof. Dr. Nevzat Tarhan, Kadın Psikolojisi
Nesil Yayınları, 92. Baskı: Aralık 2019, syf: 272
Sayfa 272 - Nesil Yayınları, 92. Baskı: Aralık 2019Kitabı okudu
·
79 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.