Dünün insanına nazaran daha talihsiz bulduğumuz bugünün insanı farkında olsa da, istese de istemese de dâimî bir arayış içresindedir. Hatta neyi aradığını bilmese bile, aradığına ısrarla devam etmektedir. Birgün kavuşabilmek, bulabilmek ümidiyle... İnsanoğlu rüzgâra kapılmış hazan yaprağına döndü; sağa sola savrulmakta, taşa duvara çarpmakta;, tedirgin, güvensiz ve kararsız kalmaktadır. Makinayı elinde oyuncak yapmışken, nereden estiğini tâyin edemediği bu rüzgâra "Dur!" diyememekte, arkasına bakmadan bir sığınak aramakta, tesellî verici bir kapı bulamamaktadır. Asrın icabı olam vurdumduymazlıkla zavallılığını, çâresizliğini örtmeye gayret etmekte, mesut görünmeye çalışmakta ise de sık sık vukū bulan ve sermâyesi insan olan patlamalarda harcanmakta, zayiat vermektedir. Bu bir realite iken, demek kendini kandırmaktaki ustalığını henüz yitirmemiş olacak ki, binlerce kurban verdikten sonra yine buhran deyip işin içinden çıkmak çabasındadır. Ama bu felâketleri sırıtarak karşılama çabası da boşa çıkıyor artık; mızrak çuvala sığmıyor.
Sayfa 15Kitabı okudu
·
95 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.