Gazzali, "iyiliğe ulaştıran her şey iyidir'' derken daha çok konjonktürel bir durumdan söz ediyordu. Bunu ilke alarak işe koyulduğumuzda, sonuçta nasıl netameli ve tehlikeli alanlara girebileceğimizi tahmin etmek güç olmasa gerek. İyiliğe götüren şeyin de iyi olması gerektiğini, dil-mana, şekil-muhteva özdeşliğinde aramamız gerekiyor. Dil anlamdır ve şekil muhtevadır, yoksa içeriği dilin belirlediğini savunan posbno dernistler gibi hakikat diye bir şey olmadığını kabullenmemiz gerekecektir. Oysa bizler kendi varlığımızdan daha kati olmak üzere, hakikat denilen bir üst gerçeklik kalına inanıyoruz ve bunun içlemi ve kaplamı bakımından neredeyse sonsuz bir alan içerdiğini düşünüyoruz. Dünyevi ve alt gerçeklik katlarını çevreleyen aşkın, metafiziksel bir hale ... İşte bizim içimizde de her şeyi tutan bir şey olarak, bir İlahi Merkez olarak bu hakiki gerçeklik alanı var. Onun dili ise bana sorarsanız hala sükut ve semboldür.
·
87 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.