Bir kitabın başında şimşek çizgileriyle yazılmış gibi şu giriş cümlesine muhatap oldu :
"Allah kainatı insan için, insanı da kendisi için yarattı."
Kainatın dibini bulmuş olmak gibi bir şeydi bu...
İnsanın Allah'a ve kainata karşı memuriyeti...
Manaları derinleştirdikçe derinleştirdi. Bu, hem mutlak hakikatı kelime ve ibareye sığdırabilmekte en mahrem nokta, hem de insana vazifesini göstermekte en muhteşem bildiri...
Bu alemde insan bir yandan kainatın esrarını arar ve tasarrufuna cehdederken, öbür yandan, kendi esrarına dönecek, vücut hikmetinin yönünü bulacak...
Dostu sevimli imam ona dedi ki:
- Bu bahiste bir "hadis-i kudsi" bakın, ne kadar aydınlatıcıdır; "Ben insanın en büyük sırrıyım; ve insan benim en büyük sırrım..."
Sır idraki...
İnsanlıkça sistemleştirilecek tek usul...
- "Allah ötelerin ötesinde, onun da ötesinde, onun da ötesinde..."
- "Kendinden kurtul ve ol,"
Olmak, işte tüm mesele!..
Sayfa 6869Kitabı okudu
·
72 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.