Asabiyetçilik ve ırkçılık dediğimizde, yani bir başkasına üstünlük taslamak dediğimizde biraz dar düşünüyor ve meseleyi sadece kavmiyetçilik olarak anlıyoruz. O, işin en önemli ayağıdır ama asabiyetçiliğin daha birçok ayağı vardır.
Hemşehricilik gibi bir boyutu vardır. Ya da yaş gibi bir boyutu vardır; mesela kişi yaşlıysa gençleri, genç ise yaşlıları küçümser. Cinsiyet gibi bir boyutu vardır; erkektir kadını, kadındır erkeği küçümser. Mensubiyet gibi bir boyutu vardır; kişi neye mensupsa -bir partiye, bir cemaate, bir tarikata her neyse- kendini seçilmiş ve üstün görür, diğerlerine tepeden bakar. İşte bütün bunların hepsi Cahiliye adetlerindendir ve üstünlüğü takvada gören bir din bunları asla kabul etmez!
Üstünlük takvadadır demek ise kişinin dindarlığını reklam etmesi değil, sorumluluğunun gereğini yerine getirmesidir.
Sahabe, takvayı; “Gördüğün her mümini kendinden hayırlı zannetmendir” olarak anlıyordu.
Sayfa 115Kitabı okudu
··
132 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.