Ve İlk Cemre Düştü Bir Cemre Bahar Getirir!
Kadir Tepe, Yularsız Atın Radyosu şiir kitabıyla çağdaş şiire iddialı bir adım atmanın yanında, kuşaktaşlarına örnek teşkil edecek bir şiir bilincine de sahip olduğunu bizlere göstermektedir.
İki kısma ayırdığı kitabında;
Şiir başlıklarının şaire has tavrı, dini ve mitolojik ögelerin, özel isimlerin, tarihi olayların şiirde kullanımı, biçime yönelik dokunuşları, İngilizce kelimelerin ve yer yer alıntıların konumlandığı noktalar ile her bakımdan şiirin bir üslup ürünü olduğunu görmekteyiz. Mana ve duygunun tutarlılığını, imgenin insanı süresiz mıhlayan, düşünce evreninde fırtınalara yol açan gücünü, Kadir Tepe'nin her bir mısrasında hissetmek mümkün.
Kadir Tepe, gerçeğin alay konusu olduğu günümüz toplumunda, alaycı bir dille gerçeği tokat gibi suratımıza çarpmayı tercih etmiş. İroni, karamizah onun şiirlerinde yadsınamayacak bir konumda.
Bütün bunların yanında Kadir, bir ressam ve bilhassa şairdir, mor külhanidir, şiirleri yer yer adam öldürür. Üzerinde durup düşünmek, kafa yormak ve Kadir'i anlamak gerekir. Zaten şair dediğin bundan başka ne ister?
İlk cemresini böylece bıraktı edebiyat dünyasına Kadir. Unutmamak gerekir ki bir cemre bahar getirir. Daha nice cemrelere, baharlara, kitaplara...
Ve alıntılar;
Sevgilim, memleketim sana rağmen yıkılmamışken
Kaburgamdaki sinagogu yakma!
*
Aslında koca bir yanıttır gökyüzü
*
Ayaküstü uğramaktır koca bir ömür
*
Hangi dizi kanayan meleğin
Uçuşu unutan kanatlarıyım ya Rabbim?
*
Yaralarımın halka açık yerlerini
Enfeksiyon kapar diye hep örterdim
*
Eğer ölürsem şimdi
Sana başka nasıl anlatabilirim?
Beni bildiğim bir kapıdan çıkar!
*
Kaç merdiven basamağıdır gitmek?
*
Celladına katıksız aşık olmak bizahitisi sansasyoneldir
*
Şimdi ölüyorum ellerinde
Ne kadar muhtaçsam o kadar ölüyorum 
