Martin Eden
Pes etmek üzereyim. Hakkımda tek bir detayı bile bilmeyen insanlar beni yargılamak için adeta sıraya girmiş gibi. Ben karamsar zihniyetlerin, düştüğüme sevinenlerin inadına hala yazmaktayım. Bakmayın aslında pes etmenin eşiğindeyim. Ama kurtuluş ne vazgeçmekte ne de vazgeçmemekte. Kendimi yenememenin ezilmişliği içindeyim. Kimseye kendimi kanıtlamak değil derdim, bir ben var ki benim içimde tek ispatım kendime. Tek savaşım bir tek kendimle. Olduğum gibi sevilmenin derdindeyim…
Küçük bir tebrik için sevdiği kadının gözlerinin içine bakan Martin, açlık ve sefalet içinde, çevresinin, en yakınlarının bile küçümsediği hayat içinde pes etmeden yazmaya devam etmiştir. Düşüncelerini çekinmeden dile getirdiği için çok yerde görmezden gelinmiştir. Ama o yine de okumaktan, yazmaktan ve cesurca konuşmaktan asla vazgeçmemiştir. Bir gün hakettiği değeri alacağı günü heyecanla beklemektedir. Hayat ona küçük çaplı mutluluklar yaşatsa da, günlük yaşantısında sıkıntılar bitmemektedir. Kendi içindeki umudu ile çıktığı bu yolda birçok insan tarafından küçük görülüp, ezilmiştir. Bir insan seviyorsunuz, taparcasına her tavrına hayransınız, duruşuna, giyimine, konuşmasından, bakışına… O da sizi seviyor ama sizi hep olmak istemediğiniz kalıba sokma derdinde. Ne yapardınız? İnançlarınız uğruna pes etmeden düşerek, ezilerek devam mı ederdiniz? Yoksa tüm inançlarınızdan vazgeçip sevginin sonsuzluğu içinde bambaşka bir kalıba mı girerdiniz?
Ben ne yapardım sahi? İnanın bu sorduğum sorunun zorluğu karşısında tökezledim. Aslında cevabı hayatım apaçık ortaya koyuyor. Ben kan bağım olduğu için hayatıma karışma hakkını kendinde gören insanların seçimleri ile yaşamış biriyim. İnançları olmalı insanın olmayacağını bile bile istemeli insan diyen biriyim. Ne çok çelişki var değil mi sözlerimde. Kim bilir, belki bende pes ettim dediğim yerden doğan güneşin altında yine de vazgeçmeyi seçerim.
Okuduğum en ama en güzel kitaplardan biriydi. Pes etmemeden yaşayan Martin'in dönülmez yolu seçişi. Harika bir kitap okuyun, okutun...
