“Kafamızı şişirdikleri o sosyal sınıfların değişmezliği meğer bir masalmış. Zenginin nasıl fakirleştiğini gördüm ki bu aslında o kadar ehemmiyetli bir şey değil, ama fakirin zenginleşmesi mümkün olur ve o bu hevese kapılırsa -zenginin yerine geçmeyi heves etmiyen fakir bulunmadığı da malûm- iş değişir. Demek ki bir sınıf ahlâkı yokmuş. Halbuki beni alâkadar eden fakirin ahlâkıdır, yoksa mecburen içinde bulunduğu şartlar değil. Çünkü biz istediğimiz kadar sınıfları ortadan kaldıralım her zaman daha iyi mevkiler ve vaziyetler bulunacaktır, bugünün proleteryası hakikî bir sınıf ahlâkına sahip olmadıkça da bütün içtimaî patırdılara rağmen refahlı hayat mücadelesi ve adaletsizlik daima baki kalacaktır. O zaman işe yeni baştan başlamak icab edecek. İşte ben böyle düşünüyorum.”
(Dönemin çevirisinden aynen alıntıdır. Dönemin dilbilgisi kurallarına uygun çeviri yapılmıştır.)
Sayfa 14Kitabı okudu
·
47 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.