Zeynep Dadak, Altyazı, Kasım 2008
Yusuf dışarıdayken de kendi hapishanesini içinde taşıyor; baktığı her yerde onu görüyor, mekan ve beden ona dar geliyor. Bu sefer hapishanenin içeri doğru değil, dışarı doğru genişlemesinin hikayesini izliyoruz. Açlık'ta beden üzerinden ihlal edilen içerisi/ dışarısı ayrımı, Sonbaharda mekan üzerinden gerçekleşiyor. Aklımızın bir kenarında sürekli var olan F Tipi'nin gölgesi bütün mekanların üzerine düşüyor. Bu darlık sadece Yusuf için de geçerli değil, benzer bir biçimde Eka da bir hapis bedende ve mekanda var olmaya çalışıyor, Mikail çoktan hayatın bir hapishane olduğunu kabullenmiş... Pencere pervazları, telefon kulübeleri, otel odaları, minibüsler, giderek açık alanlar, her yer onları kapatan birer hücreye dönüşüyor. Sonbahar, bir anlamda, sadece Yusuf için değil, herkes için açık bir cezaevine dönüşmüş olan hayatın hikayesini anlatıyor."
Sayfa 92 - Ve YayıneviKitabı okudu
·
104 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.