Kendi bulanık anılarımdan bahsetmek uğruna İsyan'ın öyküsünü kesmek istememiştim. Ama o konuştukça, gözümün önünde görüntüler canlanıyordu. Çamlık Tepe'deki toprak rengi taş binayı tanıdım ben. İçine hiç girmedim; ama her gün okula giderken arabayla parmaklıkların önünden geçerdim. Daha dün gibi aklımda, öbür evlere hiç benzemezdi; ne tam olarak modern sayılırdı ne de bir dağ ya da Osmanlı evi. Bir üslup karmaşası. Ama hatırımda kaldığı kadarıyla, bir bütün olarak gayet ahenkliydi... Bir de genellikle kapalı duran, bazen siyah-beyaz bir DeSoto'nun çıkması için açılan parmaklık geliyor gözümün önüne. Ve hiçbir çoğunun oynamadığı çimli bir bahçe.
Anılarım elili yılların ortalarına kadar uzanıyor; İsyan'ın bana anlattığı dönem çoktan geride kalmıştı o zamanlar. Ama Kitapdar'ların evinin eski dergilerde, sanat kataloglarında gözüme çarptığı, çevremdeki sohbetlerde kulağıma çalındığı oldu. Belleklerde, iki dünya savaşı arası dönemde Doğu Akdeniz'in önemli sanat ocaklarından biri olarak kalmıştı. İçkili davetler, konserler, şiir geceleri yapılırdı burada ve tahminime göre, bir de fotoğraf sergileri...
Sayfa 49Kitabı okudu
·
52 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.