Gönderi

Zilif
Zilif
İlk defa tanıştığım bir kalem
Oruc xelilov
Oruc xelilov
ve geç kalınmış bir tanışma olduğu için ne yazık ki çok üzgünüm. Bir mektup kitap ilk kez okuduğum bir tür oldu Ağır derin içten ve yürek yakan. Bir babanın kızına kendini anlatma şekli dünyayı gözlerini kapatacakken kendi elleriyle kendi soluğunu kesecekken yazdığı bir mektup. Sadece kızı anlasın gerçekten tanisin onu bilsin istemiş. Bir intihar mektubu okumak kadar kan dondurucu ne kadar acı olsa da bu kitap ondan daha fazlası. Bir babanın bir yazarın bir insanın, bir insana karşı olan beklentisi yani kızına bir tek kızına.. Sadece kızının onun kendisini anlamasını istiyor. Dünyaya yabancı görüyor kendini, eşine bile. Kimse böyle bir duruma maruz kalmamalı. Kendini anlatabilmeli ,kendini ifade etmenin bir yolu her zaman olmalı. Ve herseyden önemlisi olduğumuz kişimiyiz olmamızı istedikleri kisimi ? Kendimiz miyiz yada toplumun insanların ailemizin çevremizin bizi görmek istedikleri bir kalıba sokmaya çalıştıkları kisimiyiz durup sorgulamalı? Belki de ikinci bir tutunamayanlar hikayesi. Tutunamayan bir babanın derin sızısı ve satırlarını okuyoruz . Kendini anlatma şeklini yüreğinin yangınını. Ne diye bilirim ki kısa ama derin bir anlamı var eserin. Bir babanın kızı olarak bir babanın nefesinin kesilmeden önce kızı için gözünden damlayan son göz yaşını son soluğunu gördüğüm için kalbimin en derin köşesine koydum seni #zilif .
·
69 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.