Kalemlerde yazmaz, o aradığın
Dağlarda bulamazsın, insanlarda hiç.
Yapraklar döker onu, sular kurutur
Eli boş dönülen ne varsa, odur.
Yol biter, hayat başlar, böyledir bu
Yürüseydik varmıştık gibi olursun.
Çınlayan bir çocuk kalır orada
Aferinsiz büyümüş, büyümez daha.
Kendime diyorum, olunca akşam
Bir gün daha uzaklaştım dünyadan.
Güzele benziyordu, tam bakamadım
Uyumadan uyanmak; anlatamadım.
Seni sevmeye dağlardan başlıyorum
Kalbine yenilmek diyorlar buna
Yürürsen yakındır, bakarsan uzak
Derinleşiyor birden, evet, yaşamak.
Ahmet Murat der, meyvenin hayatı
Dalların ucunda bir tutam heves-
İnsanlardan insana geçiyor ömrüm
Mezar yeri aldım dünyadan bugün.