"İnsanlar aslında olayları hatırlamaz. (...)
Daima yaşattığı duygularla hatırlanır anılar. Duygu yoksa anı da yoktur. İz bırakan olanlar değildir, hissettirdikleridir. (...)
Yani, kardeşinden arabayı alman senin için kıskançlıktı belki, babanların yatağına sığınman korku, top oynaman heyecan, annenin balkondaki görüntüsü öfke ya da ilgi, babanla gittiğin park sevgi... Böyle şeylerdir aşağı yukarı. Fazlası olmaz çocukluk anılarının; nedeni, niçini, başı, sonu... Sadece duyguların izi kalır o kadar. Ama yine de her insanın hafızasında birçok detayıyla yer etmiş bir ilk anı vardır; belki de hissettirdiklerinin yoğunluğu yüzünden..."
Sayfa 22 - Bay HiçkimseKitabı okudu
·
113 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.