Büyüyemediği, gerçek dünyaya karışmadığı için üzülüyordu.'Gerçekten bucak bucak kaçıyorum,' diyordu. "Birini sıkıntıda görünce çocuk gibi ortadan kaybolmak istiyorum. Korkaklıktan değil; kendimi onun yerine koymaktan. Insanların karşısında bazen de o eski aptalca utangaçlığım yüzünden dikilip kalıyorum. Gitmek gerektiği halde bir türlü uzaklaşamıyorum. Her zaman gerekenin tersini yapıyorum, çocuklar gibi. Kitaplarla, yani bir çeşit masal dünyası ile hayatı karıştırıyorum eskisi gibi. Galiba gittikçe de düzeltilemez oluyorum bu konuda. Masalın nerede bittiğini, hayatın nerede başladığını farkedemiyorum. Bazen, suratıma bir garip bakıyorlar, o zaman uyanır gibi oluyorum.
Sayfa 369Kitabı okudu
·
660 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.